ഇനി എന്താണ് പറയാനുള്ളത്?
അടര്‍ന്നുവീഴുന്ന
മഞ്ഞുതുള്ളിയുടെ തേങ്ങല്‍
വെറുതെ പൊട്ടിച്ചിതറുന്ന പോലെ
എന്റെ വാക്കുകള്‍...
ഇനി എന്താണ് ബാക്കിയുള്ളത്?
ഉപചാരമാകുന്നൊരിഷ്ടത്തിനപ്പുറം
ഒന്നുമില്ലെന്നറികെ-
ഇനി എന്താണ്?
വേലിയിറക്കമാകുന്നു...
തന്നതെല്ലാം അവിടെതന്നെ
അവശേഷിപ്പിച്ച്;
ഒന്നുമേറ്റുവാങ്ങാനില്ലാതെ
മടങ്ങുന്നു;
ഉള്ളിലേക്ക്,
ഉള്ളിലേക്ക്,
അഗാധമാമൊരീ ഇരുള്‍ച്ചുഴിയിലേക്ക്...
ആരാണ് നീയെനിക്കെന്നറിയാതെയല്ല
നീ മടങ്ങുന്നതെന്നറിയുന്നു ഞാന്‍;
ജന്മാന്തരങ്ങള്‍ക്കുമപ്പുറത്തെങ്ങോ
നിഴല്‍ച്ചിത്രങ്ങളായ് നാമിരുന്നിരിക്കാം;
ഒരുവേളയെന്റെയീ നെഞ്ചില്‍ തലചായ്ച്ച്
ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങള്‍ കണ്ടിരിക്കാം;
വിരലുകളൊന്നായ് മുറുകെപ്പിടിച്ചാ-
ദൂരങ്ങളൊക്കെയും കടന്നിരിക്കാം;
അകലുവാനാകാതെയോതോ വഴിവക്കില്‍
വിങ്ങും മനസ്സുമായ് നിന്നിരിക്കാം...
ഇവിടെ-
ഇന്ന്-
നീയെനിക്കന്യയാകുമ്പോള്‍;
എന്റെ കിനാക്കളെ
ചിതയിലേറ്റുമ്പോള്‍;
ഒരു കുഞ്ഞരിപ്രാവെന്റ
കരള്‍ക്കൂടിനുള്ളില്‍
കുഞ്ഞിളംചുണ്ടാല്‍
കൊത്തിമുറിക്കുമ്പോള്‍;
ഇറ്റുവീഴില്ലൊരുതുള്ളിയുമെന്റെ
വറ്റിവരണ്ടൊരീ കണ്ണുകളിലൂടവേ;
നൊന്തുപിടയില്ലെന്റെയീ ഹൃത്തടം
നോവറിയാതെ മരിക്കുന്നു ഞാന്‍...
