എന്റെ കണ്ണുകളില്
എന്തിനാണ് നീ നനവ് പടര്ത്തിയത്?
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്
എന്തിനാണ് നീ കൂടൊരുക്കിയത്?
ഇന്നലെകളെന്നില് കുടഞ്ഞിട്ട വേര്പ്പുനീ-
രെന്തിനാണ് നീ തുടച്ചുമാറ്റിയത്?
ഇരുളിന്റെ ഈ മഹാമൌനത്തിലൊരു ചെറു-
സ്വരബിന്ദുവായ് നീ വന്നതെന്തേ?
കെട്ടുപോയെന്നുനിനച്ചൊരാ ചെറുതിരി-
ക്കിത്തിരിവെട്ടമായ് വന്നതെന്തേ?
പിടയുമെന് ജീവന്റെയുള്ത്തുടിപ്പാ-
യൊരു താളമായ്; ജീവനമന്ത്രമായി;
എന്തിനു വന്നു നീ, സ്വപ്നകന്യകേ,യീ-
മരുഭൂവിലമൃതവര്ഷമായി?
ഇന്നലെവരെയെന്റെ
നിനവുകളില്
രാക്കിളി പാട്ടൊന്നും പാടിയില്ല;
ഇന്നലെവരെയെന്റെ
കനവുകളില്
പാലൊളിച്ചന്ദ്രിക ചിരിച്ചുമില്ല;
മിഴിചിമ്മിയൊരുചെറുതാരവുമെന്നുടെ
കരളിലേക്കുറ്റുനോക്കിയില്ല;
ഒരുനിശാഗന്ധിയുമെന്റെ പൂന്തോപ്പില്
സൌരഭ്യമേകിയുണര്ന്നുമില്ല...
ഒരു പാഴ്തടിപോലെ
ഞാനലഞ്ഞു;
ജീവിതസാഗരതിരയിലൂടെ;
ചുഴികളില് മുങ്ങിയും പൊങ്ങിയും; കൊടും-
കാറ്റിലുലഞ്ഞും മറിഞ്ഞും
കരയേതെന്നറിയാതലഞ്ഞും
തിരപ്പുറത്തലസം കിടന്നും; ഞാനെന്റെയീ
ജീവിതം വെറുതെയറിഞ്ഞു...
അറിഞ്ഞില്ല; ഞാനെനിക്കന്യമാണെന്നു
നിനച്ചൊരീ സ്നേഹപ്രവാഹത്തെ
അറിഞ്ഞില്ല; ഞാനെന്റെയുള്ളിലെ
നനവാര്ന്നൊരീ മഞ്ഞുതുള്ളിയെ
അറിഞ്ഞില്ല; ഞാനീ മുത്തും പവിഴവും
കോര്ത്തൊരുക്കുന്നൊരെന് ജീവിതത്തെ
അറിഞ്ഞില്ല; ഞാനെന്റെ ഹൃത്തിനെ-തെല്ലും
അറിഞ്ഞില്ല ഞാനീ പ്രണയാര്ദ്രചിന്തയെ
വന്നു നീ-
നവ്യസുഗന്ധമായി;
വന്നു നീ-
അമൃതധാരയായി;
വന്നു നീ-
ഇളം തെന്നലായി;
വന്നു നീ-
വഴിവിളക്കായി...
ഏഴുനിറങ്ങളില് മുക്കി ഞാനീ-
ഈറത്തുണ്ടുകളൊരുക്കിവെയ്ക്കാം;
അകലെയെന്നാകാശച്ചെരുവില് നിനക്കായ്
ആത്മാനുരാഗകുടീരമൊരുക്കാം;
അവിടെന്റെ ഹൃദയം നിനക്കു നല്കാം
അവിടെന്റെ സ്നേഹം നിനക്കു നല്കാം
വരിക-
ഈ മണല്ക്കാടിനുമപ്പുറം,
ഈ മഹാസാഗരത്തിനുമപ്പുറം,
നമ്മുടെ
മുന്തിരിത്തോപ്പില്;
പരസ്പരമിത്തിരി
മധുരം നുണയാം...
തൊട്ടടുത്തുണ്ടുഞാന് തെരുകിപ്പിടിക്കട്ടെ
എന്റെയീവലംകൈയ്യില് നിന്റെയിടംകൈ
നടക്കാം-
നമുക്കീ പാതയിലൂടൊറ്റ-
നിഴലായ് പതിയെ നടക്കാം...
വരവേല്ക്കാം-
നമുക്കീ സ്നേഹസുഗന്ധത്തെ;
ഒരു ചെറുകാറ്റൊന്നിടറിയിളം-
ചില്ലയാകെ കുളിരണിഞ്ഞീടുന്നൊരീ
പുലരിയെ;
നമുക്കൊന്നായ് വരവേറ്റിടാം...
പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചു മതിമറക്കാം...
എന്തിനാണ് നീ നനവ് പടര്ത്തിയത്?
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്
എന്തിനാണ് നീ കൂടൊരുക്കിയത്?
ഇന്നലെകളെന്നില് കുടഞ്ഞിട്ട വേര്പ്പുനീ-
രെന്തിനാണ് നീ തുടച്ചുമാറ്റിയത്?
ഇരുളിന്റെ ഈ മഹാമൌനത്തിലൊരു ചെറു-
സ്വരബിന്ദുവായ് നീ വന്നതെന്തേ?
കെട്ടുപോയെന്നുനിനച്ചൊരാ ചെറുതിരി-
ക്കിത്തിരിവെട്ടമായ് വന്നതെന്തേ?
പിടയുമെന് ജീവന്റെയുള്ത്തുടിപ്പാ-
യൊരു താളമായ്; ജീവനമന്ത്രമായി;
എന്തിനു വന്നു നീ, സ്വപ്നകന്യകേ,യീ-
മരുഭൂവിലമൃതവര്ഷമായി?
ഇന്നലെവരെയെന്റെ
നിനവുകളില്
രാക്കിളി പാട്ടൊന്നും പാടിയില്ല;
ഇന്നലെവരെയെന്റെ
കനവുകളില്
പാലൊളിച്ചന്ദ്രിക ചിരിച്ചുമില്ല;
മിഴിചിമ്മിയൊരുചെറുതാരവുമെന്നുടെ
കരളിലേക്കുറ്റുനോക്കിയില്ല;
ഒരുനിശാഗന്ധിയുമെന്റെ പൂന്തോപ്പില്
സൌരഭ്യമേകിയുണര്ന്നുമില്ല...
ഒരു പാഴ്തടിപോലെ
ഞാനലഞ്ഞു;
ജീവിതസാഗരതിരയിലൂടെ;
ചുഴികളില് മുങ്ങിയും പൊങ്ങിയും; കൊടും-
കാറ്റിലുലഞ്ഞും മറിഞ്ഞും
കരയേതെന്നറിയാതലഞ്ഞും
തിരപ്പുറത്തലസം കിടന്നും; ഞാനെന്റെയീ
ജീവിതം വെറുതെയറിഞ്ഞു...
അറിഞ്ഞില്ല; ഞാനെനിക്കന്യമാണെന്നു
നിനച്ചൊരീ സ്നേഹപ്രവാഹത്തെ
അറിഞ്ഞില്ല; ഞാനെന്റെയുള്ളിലെ
നനവാര്ന്നൊരീ മഞ്ഞുതുള്ളിയെ
അറിഞ്ഞില്ല; ഞാനീ മുത്തും പവിഴവും
കോര്ത്തൊരുക്കുന്നൊരെന് ജീവിതത്തെ
അറിഞ്ഞില്ല; ഞാനെന്റെ ഹൃത്തിനെ-തെല്ലും
അറിഞ്ഞില്ല ഞാനീ പ്രണയാര്ദ്രചിന്തയെ
വന്നു നീ-
നവ്യസുഗന്ധമായി;
വന്നു നീ-
അമൃതധാരയായി;
വന്നു നീ-
ഇളം തെന്നലായി;
വന്നു നീ-
വഴിവിളക്കായി...
ഏഴുനിറങ്ങളില് മുക്കി ഞാനീ-
ഈറത്തുണ്ടുകളൊരുക്കിവെയ്ക്കാം;
അകലെയെന്നാകാശച്ചെരുവില് നിനക്കായ്
ആത്മാനുരാഗകുടീരമൊരുക്കാം;
അവിടെന്റെ ഹൃദയം നിനക്കു നല്കാം
അവിടെന്റെ സ്നേഹം നിനക്കു നല്കാം
വരിക-
ഈ മണല്ക്കാടിനുമപ്പുറം,
ഈ മഹാസാഗരത്തിനുമപ്പുറം,
നമ്മുടെ
മുന്തിരിത്തോപ്പില്;
പരസ്പരമിത്തിരി
മധുരം നുണയാം...
തൊട്ടടുത്തുണ്ടുഞാന് തെരുകിപ്പിടിക്കട്ടെ
എന്റെയീവലംകൈയ്യില് നിന്റെയിടംകൈ
നടക്കാം-
നമുക്കീ പാതയിലൂടൊറ്റ-
നിഴലായ് പതിയെ നടക്കാം...
വരവേല്ക്കാം-
നമുക്കീ സ്നേഹസുഗന്ധത്തെ;
ഒരു ചെറുകാറ്റൊന്നിടറിയിളം-
ചില്ലയാകെ കുളിരണിഞ്ഞീടുന്നൊരീ
പുലരിയെ;
നമുക്കൊന്നായ് വരവേറ്റിടാം...
പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചു മതിമറക്കാം...
No comments:
Post a Comment