കരിന്തിരിവെട്ടം

ഈ അപരാഹ്നത്തിലും
പരസ്പരം പിണങ്ങിയും
പിന്നെയും ഇണങ്ങിയും
നാം പ്രണയിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു....
ഉദയാസ്തമയങ്ങളുടെ
ഇടവേളയിൽ എത്രദൂരമാണ്
നാം നടന്നുതീർത്തത്!!!!
എങ്കിലും-
നിന്റെ കൈവിരൽതുമ്പിൽ
മുറുകെ പിടിക്കുമ്പോൾ
ഇപ്പോഴും-
ആ പഴയ കോരിത്തരിപ്പ്!!!!
കുഴിഞ്ഞുതാണ കണ്ണുകളിലെ
ഇറ്റു നനവിൽ
ഇപ്പോഴും-
കനവിൻ പരൽമീനുകൾ!!!!
നിഴൽച്ചിത്രംപോലെ നിൻ
കവിൾനിലങ്ങളിൽ
മിന്നിമായുന്നുണ്ടരുണോദയം!!!!
സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഇപ്പോഴും
നമ്മിലേക്കിങ്ങനെ
ചുരമാന്തിയെത്തുന്നതെവിടെനിന്ന്?
ചുമടുതാങ്ങികൾപോലവെ ജീവിതം,
ചുവടുറയ്ക്കാതുലയുന്നുവെങ്കിലും
ഇരുൾപുതപ്പിലേക്കൂളിയിടുംമുന്നേ
കരൾതുടിപ്പിന്റെ താളമായ് മാറിടാം.
പ്രണയം നമുക്കുമുന്നിൽ
നദിയായൊഴുകുമ്പോൾ
വരിക, നീയെന്നരികത്തു
ചേർന്നുനിൽക്കുക....
ഇനിയൊരു കാറ്റിലുമുലയാതെ, മറയാതെ
കാത്തുവെയ്ക്കാമീ കരിന്തിരിവെട്ടം...