അവസാനത്തെ അറിവ്

ഏറെനാളായി പറയാനാഗ്രഹിച്ചതാണ്
ഞാനിപ്പോൾ പറയുന്നത്.
യാത്രയുടെ ഒടുവിലത്തെ ഈ മുനമ്പിൽ
ഇങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോഴെങ്കിലും
എനിക്കിതു പറഞ്ഞേ തീരൂ...
എപ്പോഴെത്തെയും പോലെ ഒരു ദിവസമാണ് ഇത്.
എങ്കിലും ഈ അർധവിരാമം
എന്നെ ആശങ്കയിലാഴ്ത്തുന്നു.
നീ തികച്ചും
വ്യത്യസ്തയായ ഒരു സൃഹൃത്തു തന്നെ!!!
ഞാനെന്താണോ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നത്
നീ അതായി മാറിയിരിക്കുന്നു,
എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾക്ക് ജീവൻ വെച്ചപോലെ!!!
പക്ഷെ,
ഇവിടെ, ഈ മുനമ്പിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ
മറ്റു ചിലതുംകൂടി ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നു.
നിന്റെ സ്‌നേഹം,
ഞാൻ അറിഞ്ഞപോലെ
ഞാൻ തിരിച്ചുതന്നതുപോലെ
ആഴമേറിയതുതന്നെ...
എങ്കിലും-
ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും
ആസക്തിയുടെയും
ഒടുങ്ങാത്ത ദാഹവുമായി
അവസാനത്തെ
കാറ്റിനായി കാതോർത്തു നിൽക്കുമ്പോൾ,
എനിക്കു നിന്നോട് പറഞ്ഞേ തീരൂ...
ഇപ്പോൾ,
ഞാൻ നിന്നെ ആഗ്രഹിക്കുന്നു!!!
നീ എന്നോട് പലവുരു പറഞ്ഞുതീർത്ത
നിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ എന്നെ പൊതിയട്ടെ,
അവസാനത്തെ അറിവ്....
അതെനിക്കുള്ളതാണ്...
ഇനി ഞാൻ പറയട്ടെ,
നിനക്കിഷ്ടമുള്ളത്,
നീ ആവശ്യപ്പെട്ടത്,
അതങ്ങിനെതന്നെ അനുഭവിക്കാം;
കുന്നുകൾ കടന്ന്
താഴ്‌വരയിലേക്ക്
വെളിച്ചം അരിച്ചിറങ്ങുന്നതുപോലെ...
ഇലത്തുമ്പുകളിൽനിന്ന്
അവസാനത്തെ മഞ്ഞുതുള്ളിയും
അടർന്നുവീഴുംവരെ....
കാറ്റിന്റെ ഒടുവിലത്തെ
സീൽക്കാരവും അടങ്ങുംവരെ...
വെളിച്ചത്തിന്റെ സൂചിമുനകളേറ്റ്
അവസാനത്തെ കാഴ്ചയും
ഒടുങ്ങുംവരെ,
നിന്നെ എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടാനാകില്ലല്ലോ.....