കണ്ണാടി

ഉടഞ്ഞ ചില്ലില്‍ ചിതറിക്കിടക്കുന്നൊരെന്‍ മുഖം
പരതിയെന്‍ കൈപ്പടം ചോരയാല്‍ ചുവക്കവെ
ചേര്‍ത്തുവെയ്ക്കുവാനാകില്ലെനിക്കെ-
ന്നോര്‍ത്തുവിറകൊള്ളുന്നുണ്ടിതെന്‍ മനം

ഊരിത്തെറിച്ചൊരാണി തറഞ്ഞെന്റെ
നെഞ്ചിലൂറിപ്പടരുന്ന ചെന്നിണം
ഒപ്പിയെടുക്കുവാനില്ലെന്റെ കൈയ്യിലൊരു
കൊച്ചുതൂവാലതുണ്ടുപോലും

ചേതന വിങ്ങിക്കരഞ്ഞെന്റെ മിഴികളില്‍
തുള്ളിവിറച്ചൊലിച്ചതും ചെന്നിണം
കയ്പ്പൂറിയിറങ്ങിയടഞ്ഞുപോയ് തൊണ്ട-
ച്ചുഴിയിലമര്‍ന്നുയര്‍ന്നൊരു നിലവിളി

കാഴ്ചകള്‍ ഹാ.. വര്‍ണക്കാഴ്ചകളെത്ര
കണ്ടുമതിമറന്നൊരെന്‍ കണ്ണുകള്‍
നോക്കി ഞാനെത്രയോ നിന്നു; എന്റെ
നോക്കിലൊരൊത്തിരി ഗര്‍വമോടെ

സ്നേഹിച്ചു ഞാനെന്നെ, കണ്ടു കൊതിച്ചുപോയ്
മതിവരാതെത്രയോ പിന്നെയും പിന്നെയും
കാണുവാനാവില്ലെനിക്കിനിയെന്‍മുഖം
കണ്ണാടിയില്ലത് പൊട്ടിത്തകര്‍ന്നുപോയ്