ഈസ്റ്റര്‍

മുറിവുകളില്‍നിന്നും
അവന്‍
ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍ക്കുന്നു...
കുന്നിന്‍മുകളില്‍നിന്നും
ചുവന്ന വീഞ്ഞ്
താഴേക്ക് ഒഴുകുന്നു...
പീഡിതപാദങ്ങള്‍
നനയിച്ച്
ശുദ്ധീകരിക്കുന്നു...
ഉയര്‍ത്തിയ കൈകളില്‍
അവന്‍
ആകാശത്തെ തൊടുന്നു...
ദേവാലയത്തിന്റെ
ഉടമകളെത്തേടി
അവന്റെ
സിംഹനാദം മുരളുന്നു...
ചാട്ടവാറില്‍നിന്നും
ദൈവനീതി ഉയരുന്നു...
പാപികളുടെ
കൈകളില്‍നിന്നും
കൂര്‍ത്ത കല്ലുകള്‍
അടര്‍ന്നുവീഴുന്നു...
ഓരോ പാപത്തിലും
അവന്‍
പുനര്‍ജനിക്കുന്നു...
ഗര്‍ഭപാത്രങ്ങളില്ലാതെ,
വൈക്കോല്‍കിടക്കയില്ലാതെ,
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ സാക്ഷിയാകാതെ,
കാണിക്കകളില്ലാതെ
ഭരണകൂടങ്ങളില്‍
ഭീതി നിറച്ച്
മനസ്സുകളില്‍നിന്നും
മനസ്സുകളിലേക്ക്
അവന്‍ ജനിക്കുന്നു...
പിന്നെ-
രക്തസാക്ഷിയാകുന്നു....